Shpërblimi për atë që i jep iftar agjëruesit

Cili është shpërblimi i përgatitur për dhënien Iftar

﴿ الثواب المترتب على تفطير الصائم ﴾

] Shqip – Albanian – ألباني [

Muhamed Salih El Munexhid

Përktheu : Driton Lekaj

2009 - 1430

﴿ الثواب المترتب على تفطير الصائم ﴾

« باللغة الألبانية »

محمد صالح المنجد

ترجمة: دريتون ليكاي

2009 - 1430

Pyetja: Cili është shpërblimi i përgatitur për dhënien iftar agjëruesit?

Përgjigja: Zejd b. Halid El Xhuhenijj transmeton se Pejgamberi (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) ka thënë:

“Ai që i jep iftar agjëruesit do ta ketë shpërblimin e tij duke mos i munguar agjëruesit nga shpërblimi i tij asgjë."[1]

Ibn Tejmije (Allahu e mëshiroftë) ka thënë: Qëllimi me 'dhënien iftar' është të ngopurit e tij.[2]

Selefi (gjeneratat e para) kujdeseshin për dhënien e ushqimit dhe e shihnin këtë si një ndër adhurimet më të vlefshme.

Prej Aliut (Allahu qoftë i kënaqur me të) transmetohet të ketë thënë: “Që t'i thërras dhjetë shokë të mi dhe t'i ushqej me një ushqim që ju pëlqen është më e vlefshme te unë se sa ta blej një rob më pas ta liroj atë."[3]

Ebu Suvar El Adevijj ka thënë: “Disa njerëz prej fisit Beni Adijj faleshin në këtë xhami dhe kurrë asnjëri prej tyre nuk bënte iftar i vetëm. Nëse e gjenin dikë që hante me ta hanin në shtëpi përndryshe e nxirrnin ushqimin e tyre në xhami dhe hanin së bashku me njerëzit."[4]

Prej adhurimit të 'dhënies ushqim' rrjedhin shumë adhurime të tjera si: Afërsia dhe dashuria ndaj atyre që i ushqen dhe kjo bëhet shkak për të hyrë në Xhenet. Pejgamberi (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) thotë:

“Nuk do të hyni në xhenet derisa të mos besoni e nuk do të besoni derisa të mos e doni njëri tjetrin."[5]

Sikur që buron prej kësaj ndeja me njerëzit e mirë dhe llogaritja e shpërblimit për ndihmën e tyre në kryerjen e adhurimeve për të cilat janë forcuar me ushqimin tënd.

Pyetja: Dua të më tregoni sa a hyn në hadithin: “Ai që i jep Iftar agjëruesit .." edhe dhënia iftar një të afërmi i cili nuk është i varfër?

Përgjigja: Këtë hadith e ka transmetuar Zejd b. Halid El Xhihenijj i cili thotë se Pejgamberi (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) ka thënë:

“Ai që i jep iftar agjëruesit do ta ketë shpërblimin e tij duke mos i munguar agjëruesit nga shpërblimi i tij asgjë."[6]

Hadithi është i përgjithshëm dhe e përfshin çdo agjërues qoftë i pasur apo i varfër si dhe e përfshin të afërmin dhe të tjerët.[7]

Ndoshta dhënia iftar atij të afërmit ka shpërblim më të madh sepse ai me këtë e arrin shpërblimin për dhënien iftar agjëruesit dhe shpërblimin për respektimin e të afërmve.

Dhe kjo përderisa agjëruesi që nuk është i afërm nuk është i varfër apo gjen me çka të bëjë iftar në të kundërtën dhënia iftar të varfërit ka shpërblim më të madh për shkak të përmbushjes së nevojës së tij.

Kjo është e njëjtë sikurse që lëmosha (sadaka) për të varfërin e afërm është më e mirë se sa lëmosha ndaj të varfërit që nuk është i afërm.

Selman b. Nasir Ed Dabij (Allahu qoftë i kënaqur me të) ka thënë: Pejgamberi (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) thoshte:

“Sadaka ndaj një të varfëri është një sadakë ndërsa sadaka ndaj të afërmit është dy: Sadakë dhe respekt i lidhjeve farefisnore."[8]

Ibn Haxheri (Allahu e mëshiroftë) ka thënë: “Nuk është patjetër që dhurata ndaj të afërmit të jetë më e mirë përherë për shkak se ka mundësi që i varfëri të jetë i nevojshëm për atë gjë e dobia prej sadakës me këtë rast është më e madhe përkundër të parit."[9]

Si përfundim: Dhënia iftar të afërmit hyn në fjlaën e Pejgamberit (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të): “Ai që i jep iftar agjëruesit do ta ketë shpërblimin e tij .." Si dhe ndoshta dhënia atij iftar është më e vlefshme se sa dhënia iftar atij që nuk është i afërm. E ndodh edhe e kundërta dhe kjo sipas nevojës së secilit prej tyre dhe nga dobitë që rrjedhin nga dhënia iftar.